Na het ontbijt gaan we met de metro naar Tollygunge, de laatste metrostop. Hier staan Camilla, Jannie en Lynn al op ons te wachten. Met de autorikshaw gaan we verder naar het RCFC, het revalidatiecentrum. Hier is de ontvangs weer allerhartelijkst. De kinderen vragen natuurlijk waar Rosalie is en we hebben maar verteld dat ze niet kon komen vandaag. Want hoe leg je Indiase kindjes uit dat ze voor de tv zit te wachten op de uitslag en de acceptance-speech van Obama ?
De Jack-in-the-box les gaat voorspoedig. De kinderen vinden het leuk om zelf even de jack-in-the-box te zijn achter de tafel. En of ze nu goed lopen of niet, dat maakt niet uit, ze kruipen achter de tafel, laten gewillig Erik het masker opzetten en springen naar boven als het zover is. Het levert elke keer weer een groot applaus op van de kinderen. Ze genieten zichtbaar. Hierna mogen ze ook hier hun eigen masker maken. Er wordt driftig gekleurd, door zowel de grotere als de kleinere kinderen. Je kan goed zien dat ze hier gewend zijn om dingen te maken. In Preyrona 2 gaat alles nog vrij ongestructureerd, maar hier is alles onder controle. Na het kleuren mogen de stroken crepepapier eraan en daarna natuurlijk het masker op ! Een hele klas vol met kinderen met een kleurig masker, allemaal genietend, je ziet het bijna door het masker heen. Helemaal geweldig, ik weet niet wie er meer geniet hier, de kinderen of wij.
Ineens gaat de telefoon, Rosalie, helemaal door het dolle heen, Obama heeft gewonnen. Pfff, gelukkig, anders had ze voorlopig niet te genieten geweest. Na de les gaan we naar boven, naar het kantoortje van Madhumita. Ze herkent ons nog van de vorige keren en dat is leuk. Hier hebben we toen geld gegeven om het schooltje te laten schilderen. Het ziet er nog steeds redelijk goed uit, het valt heus niet mee om het netjes te laten in dit klimaat. Omdat Jannie 'zaken' moet doen vandaag, gaat de rest (Erik, Camilla, Lynn en ik) op tour door het revalidatiecentrum. De vorige keren hebben we dit ook allemaal al gezien, maar het blijft leuk om te zien hoe iedereen zich inzet voor deze kinderen. Op de ziekenzaal liggen de kinderen die de afgelopen week zijn geopereerd. Gelukkig hebben de meeste geen pijn, we proberen een praatje met ze te maken. Zodra het infectiegevaar geweken is, mogen ze weer beneden naar school toe.
Na de tour is Jannie nog steeds druk in overleg en wij begeven ons bij de kinderen die lekker aan het spelen zijn. Een soort scrabble, sommige meisjes zijn een pop aan het aankleden, ze zijn aan het lezen of spelen een soort kaartspel. Natuurlijk is dit allemaal gelijk klaar als wij eraan komen, wij zijn natuurlijk veel interessanter ! Een kleine (pittige) dame van 3,5 jaar heeft zich gestort op Erik. Hij moet met haar kleuren en tekenen en ze hangt hele verhalen tegen hem op. Erik knikt gewillig 'ja' en 'nee', afgaand op haar gezichtsuitdrukking. Soms is het zelfs geheim, en fluistert ze heel zachtjes in zijn oor. Het is werkelijk een schatje (dat meisje dan ..), we zouden haar zo meenemen naar huis. Het is echt heerlijk om hier bij deze kinderen te zijn. Allemaal kreupel of mank, maar zo blij ! Onvoorstelbaar gewoon. De leidster vertelt dat de kinderen vaak huilen als ze hier gebracht worden, logisch natuurlijk, je haalt ze uit hun vertrouwde omgeving en hun vader en moeder kunnen hier niet blijven. Soms verkeren ze wel enkele maanden tot soms 2 jaar in dit centrum. Maar zo vertelt ze ook, als ze hier weer weg moeten, terug naar huis, huilen ze ook. Meestal willen ze niet terug. Ze kunnen hier naar school, hebben zoveel vriendjes en vriendinnetjes en bovenal krijgen ze hier zoveel liefde van de zusters en de juffrouws, thuis worden ze vaak alleen gelaten omdat hun ouders op het land moeten werken. En naar school gaan, zit er vaak ook niet in.
Uiteindelijk is Jannie (www.helpindiahelpen.nl) klaarvergaderd en ze komt helemaal blij terug. Waarschijnlijk gaan ze maandag in haar bijzijn starten met de werkzaamheden voor het hydrobad waarvoor zij geld bijeenverzameld heeft. Dat zou natuurlijk helemaal fantastisch zijn !
Terug in Sudderstreet eten we gezamenlijk nog even wat en daarna lekker terug naar onze eigen stek. Onderweg nog wat Indiase zoetigheden gekocht, daar zijn ze hier dol op en het is inderdaad niet smerig. Lekker voor vanavond. Daarna lekker relaxen, want voor vanavond staat er een boottocht over de Hooghly op het programma. In het donker in een smerige rivier, ik weet nog niet wat daar leuk aan is, maar morgen hierover meer !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten