Zaterdagochtend, we kunnen 'uitslapen', wel nodig na die lange dag van gisteren ! Maar toch is er ook genoeg werk aan de winkel, vandaag gaan we voor het eerst kerst vieren met de 'kinderen' van Prabartak en we moeten nog sterren knippen, lintjes knippen, het kerstboek doorlezen ... kortom : werk aan de winkel ! Ook zijn we bezig met een banner met de tekst 'Merry Christmas Auntie Rosalie, we miss you'. We gaan dan bij elke school een foto maken met kinderen met kerstmusten op, bij de versierde kerstboom en met deze banner erbij. Op kerstavond gaan we dan al deze foto's naar Rosalie mailen, kunnen we haar laten weten dat ze niet alleen is en dat IEDEREEN hier aan haar denkt !
Maar goed, na het knippen der sterren, vertrekken we aan het eind van de ochtend naar Sudderstreet, we lunchen daar wat en zoeken in het opberghok van Rosalie alle kerstspullen bij elkaar. Een doos vol kerstmutsen, een kleinere kerstboom (de nieuwe grote bewaren we voor bij Prayrona 2) en nog wat andere dingen. Als Erik de doos met kerstmutsen neerzet, kruipen er snel twee bewoners uit ! Oef, twee muizen, hopelijk zijn de mutsen niet aangevreten !!
Maar ja, daar staan we dan met een hoop spullen, midden op Sudderstreet, terwijl mr. Khan aan het eind van de straat staat (met de neus van zijn auto de verkeerde kant op om ons even tegemoet te komen). Al snel dient de oplossing zich aan, een rickshaw-wallah. Een fenomeen dat je alleen nog maar in Calcutta aantreft, de laatste stad ter wereld, een fenomeen dat men ook al jaren probeert uit te roeien, maar wat nog steeds niet gelukt is. We laden de dozen op, maar de 'bestuurder' staat erop dat 'didi' er ook op gaat zitten. Mmm ... dat hoeft nu ook weer niet perse, maar ik heb geloof ik weinig keus en neem plaats. En zo hobbelen we 200 meter verder naar de taxi van mr. Khan, die verbaast naar ons staat te kijken.
Bij Prabartak aangekomen staan ze van verre al op ons te wachten. Het is altijd een klein feestje om daar te komen, de mensen zijn zo hartelijk en zo blij dat je er bent ! Vandaag vragen we Neeta om te vertalen, zij is een prabartak-bewoonster, maar vraag ons niet waarom, ze is volstrekt 'normaal' en hoort daar m.i. helemaal niet thuis, maar goed, 'this is india'. We lezen voor uit een kerstboek, zetten daarna iedereen een kerstmuts op en beginnen met het maken van de kerstversieringen.
Sterren, kerstklokken, kerstballen, kerstbomen, allemaal uitgeknipt uit foam. Ze mogen dit versieren met stikkers, andere foam-vormpjes, viltstiften, etc. wat ze maar willen.
Iedereen werkt volstrekt serieus aan zijn werkstukje en de meest prachtige versieringen ontstaan. Daarna gaat het lintje erom en worden ze in de boom gehangen. Titi (ook zo iemand die hier niet thuis hoort die is 'alleen maar' doof) helpt iedereen hierbij, ze geniet volop. Ook zij heeft sinds kort (via Jannie) een gehoorapparaat.
Als de boom volhangt maken we nog een mooie foto van de hele groep, deze foto's volgen nog tzt op ons weblog, want hier staat dus de banner op, die we nog even als verrassing voor Rosalie willen houden.
Hierna doen we nog een spelletje ballengooien met ze. En oh, wat vinden ze het prachtig, vooral als er iemand mis gooit. Sommige zijn dusdanig gehandicapt dat ze niet kunnen gooien, maar Erik helpt ze een handje (letterlijk en figuurlijk dus) en ook zij glunderen als nooit tevoren.
Op een gegeven moment vraagt Titi me met een vragend gezicht 'Uncle ?'. Ik wijs naar Erik, 'uncle' is er toch ? Ze schudt van 'nee', wijst naar Erik en maakt gebaren van iemand die groter en breder is. Aha, ze vraagt waar Wilbert is ! Hij heeft blijkbaar indruk op haar gemaakt en ik vertel haar dat hij 'next time' er ook bij is (ja, ja, broer, je kan nu haast niet meer terug, iedereen vraagt naar je !!).
Na het ballengooien, is het tijd voor muziek en dans en daarna sluiten we af met het traditionele 'we shall overcome'. Het was een mooie les, iedereen heeft volgens mij genoten !
Als we terugrijden naar Sudderstreet, zien we dat '4 uur cup a soup' hier ietwat later is.
Hierna lopen we verder richting het hotel. Er is inmiddels gebeld dat de 'pizzadozen' er zijn, de dozen waar we de AH puzzels in gaan doen. Onderweg eten we eerst wat bij Peter Cat, een van de betere restaurants hier. Als we de rekening vragen, grappen we nog wat samen 'straks moeten we nog afwassen'. Tot onze schrik, blijken we 5 minuten later inderdaad geen geld meer te hebben ! We hebben de laatste roepies (ongemerkt) aan Mehtab gegeven voor postzegels. Ahum ... wat nu ? Onverschrokken trekken we onze Visa card en leggen we deze neer bij de rekening. We weten dat het betalen met een creditcard hier niet erg gebruikelijk is ... maar ja hoor, de man kijkt niet eens verbaasd en even later tekenen we het bonnetje. Pfff ... dat loopt weer met een sisser af.
Hierna door naar Fire & Ice voor de pizzadozen. Ze staan klaar, het worden er 80 i.p.v. 75, want ze zijn verpakt per 20 en dat is toch wel handiger. Shahib, de ober die ons geholpen heeft met het bestellen ervan, vertelt graag mee te willen als we de puzzels uit gaan delen. Ik ben verrast, had dit niet verwacht. Alleen, woensdag is zijn enige vrije dag, dus ik vrees dat het niet gaat lukken, maar we gaan het proberen.
En ja, dan met 80 pizzadozen over straat. Iedereen kijkt ons aan, iedere taxi stopt, omdat ze denken dat we mee willen rijden, wie loopt er nu op straat met zo'n zware vracht ? Maar goed, het hotel is ca 300 meter van Fire & Ice vandaan, dus met een paar keer stoppen lukt dat stukje lukt.
En weer staan ze bij het hotel met grote ogen te kijken, de hamsters zijn weer goed bezig ... de kamer raakt al voller en voller ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten