De Atmaraksha school

Vandaag was het weer tijd om een school te bezoeken. Een paar dagen was ik druk met andere dingen en dan is het fijn om weer bij de kinderen te kunnen zijn.

Allereerst moet ik met de metro naar Parkstreet. De eerste metro arriveert en ik schrik, ik zie platgedrukte wangen en neuzen tegen de deur, hier ga ik dus niet meer bij passen. Toch sta je nog versteld hoeveel mensen erin gaan, maar ik waag me er niet aan. De tweede metro is net zo erg, ik weet niet wat er aan de hand is vandaag, maar het is DRUK !! Ik besluit de metro de andere kant op te nemen, richting het beginpunt van de lijn. Als het rustiger wordt op de perrons, stap ik uit en neem ik de metro terug, nu dus de goede kant op. En het werkt, ik kan zitten en een paar haltes later is het net zo druk, maar nu heb ik een mooi plekje …

Dan rijdt mr. Khan me naar Champa, ik heb afgesproken voor de lunch, waarna ze me zal begeleiden naar de Atmaraksha school.

De Atmaraksha school, gelegen in de Murari Pukur sloppenwijk heeft een hele geschiedenis. Zo’n 20 jaar geleden is de hele wijk afgebrand door mis-/gebruik van vuurwerk. Bij de opbouw is deze school gestart met de naam Atmaraksha, wat Sanskriet is voor ‘to protect yourself’.

De deur in het midden achter, rechts naast de tuktuk is de ingang van de school

Bij de start waren er zo’n 20 kinderen, maar ondertussen worden er in drie dagdelen lesgegeven aan ruim 120 kinderen, waarbij Stichting Help2Help de kosten voor leraressen en de luches voor de derde ‘shift’ voor haar rekening neemt. Deze groep krijgt les van 14.30 tot ca 18.00-18.30 uur. Er zijn 22 meisjes en 23 jongens, variërend in de leeftijd van 6 tot 10 jaar.

Ik ga met Champa naar deze school toe. Champa behoort tot de All India Women’s Federation, een nationale organisatie die allerlei hulp biedt aan vrouwen en kinderen. Zij zijn degene die deze school gesticht hebben. Champa gaat elke maand kijken of alles nog goed gaat, of de kwaliteit van de lunches voldoende is, of er problemen zijn met de kinderen of hun ouders en hoe het met de twee leraressen gaat. Daarnaast is ze redelijk actief in de organisatie zelf. Ze vertelt hoe er aanstaande maart een grote conferentie georganiseerd wordt, eens in de drie jaar komen alle vrouwen uit heel India bij elkaar en deze keer mag de Calcutta-afdeling deze conferentie organiseren. Er worden zo’n 700 vrouwen verwacht ! Naast hulp aan scholen is de organisatie ook bedoeld voor problemen die vrouwen bijvoorbeeld hebben met hun (schoon)familie en/of echtgenoot. Iedere vrouw uit India kan bij ze aankloppen. Eerst zullen ze proberen eruit te komen door met beide partijen te praten, maar uiteindelijk bieden ze (indien nodig) ook juridische hulp. Het is leuk om Champa vol vuur over haar organisatie te horen praten.

Dit is Pintu, hij is 10 jaar en behoort tot de betere leerlingen van de klas !

Dit is Arup, hij is 8 jaar. 

Na het bezoek aan deze school (wat altijd weer veel te kort duurt !!), heb ik nog wat tijd over voordat ik bij Maura wordt verwacht. Ik moet nog wat schoolspullen kopen voor de Prayrona school en mr. Khan brengt me bij de ‘Citycentermall’. Ik weet niet wat ik zie, een modern winkelcentrum met allerhande winkels en restaurants, echt prachtig. Ik kom al een paar jaar in Calcutta, maar bij zo’n modern winkelcentrum was ik nog nooit geweest. Ik koop de benodigde spullen, drink snel even een colaatje bij KFC (waar tot mijn grote verbazing een groot aantal dove medewerkers werken!) en spring weer in de taxi naar Maura.

Maura helpt me met het voorbereiden van de les van vrijdag. Ik wil graag leuke kaarten met de kinderen maken en zij en haar twee kinderen zijn heel erg creatief. Zij hebben een aantal voorbeelden gemaakt en leggen me uit hoe het werkt. Super !

Maura vertelt me dat er bij  KFC en nog een ander vrij westers café redelijk veel dove mensen werken, dit komt door een samenwerking met Silence, een NGO die hulp biedt aan dove mensen en ze laat integreren in de samenleving. Zij leiden deze mensen op voor hun baan en dat werkt dus helemaal prima! Ik vind dit echt fantastisch, zelfs in Nederland zie je dit niet op z’n grote schaal.

’s Avonds, terug in het hotel, plof ik neer op mijn bed, het was leuk vandaag, leuk om Champa weer te zien, nog leuker om weer bij de Atmaraksha school te zijn!!