Matisse in Calcutta

Vandaag was een dag met een gouden randje. Ik zal vertellen waarom.

Vanmiddag heb ik de Prayrona-1 school bezocht. Dit project is geen ‘normale’ school, maar een prevocational school. De jonge dames leren hier patroontekenen, borduren, naaien, etc. Er is ook een klas voor vrouwen. Vandaag komen de jonge dames en mogen ze op een andere manier hun creativiteit uiten. Maura is ook gekomen en zal een les geven over de kunstenaar Matisse.

Allereerst vraagt ze de meiden allerlei beroepen op te noemen. Al snel staat er een rijtje op Maura’s bord, bankier, timmerman, chauffeur, etc. Daarna schrijft Maura ook nog ‘kunstenaar’ op en dan kijken de dames toch even bedenkelijk. Is dat dan ook een beroep ? Het is leuk om ze aan het denken te zetten. Zelfs Reena (de directeur) had moeite om uit te leggen dat kunst een manier is om jezelf te uiten.

Daarna werd het verhaal over Matisse verteld, dat hij begon als ‘traditioneel’ schilder, maar dat zijn stijl al snel veranderde. Op het laatst van zijn leven, toen hij bedlegerig werd, is hij begonnen met het knippen van stukken gekleurd papier en maakte hij daarvan zijn kunstwerken.

Maura laat op haar computer hiervan een groot aantal voorbeelden zien en vertelt de meiden dat ze ieder ook zo’n kunstwerk mogen maken. Ze kijken elkaar aan … kan ik dat dan wel ?

De folie en de scharen worden uitgedeeld. De folie is gegeven door Bosman Reklame uit Rotterdam, het zijn stukken restmateriaal die anders weggegooid worden. Fantastisch dat deze nu kunnen worden ingezet bij lessen in Calcutta !

Al snel veranderen de dames in ware kunstenaars. Eigenlijk zonder enige aansporing wordt er geknipt en geplakt alsof het een lieve lust is. De kunstwerken groeien en groeien en worden mooier en mooier, fantastisch.

En dan staat er ineens bezoek voor mijn neus. Een meisje dat ik nog ken van de allereerste keer dat ik Prayrona-1 bezocht, ik denk zo’n 6 jaar geleden. Zij kende me ook nog, erg leuk. Zonder te weten dat ik er zou zijn, kwam ze even langs, dat doet ze blijkbaar wel meer. Zij is ondertussen ook lerares en geeft bijlessen en huiswerkbegeleiding aan andere kinderen. Het was heel bijzonder om haar te zien en ze zag er zo goed uit ! Het was toen ook een hele bijzondere leerling, ze sprak supergoed Engels omdat ze een paar jaar naar een (hele dure) Engelse school was geweest. Maar toen haar vader kwam te overlijden, was daar geen geld meer voor.  Erg verdrietig, want ze paste natuurlijk helemaal niet tussen het niveau van de andere kinderen. Zij was ze ver vooruit. Ze deed wel reuze haar best om er toch wat van te maken en diende ook een beetje als vraagbaak voor de overige kinderen. Het deed me goed om te zien dat ze nu als lerares haar geld verdiend en duidelijk lekker in haar vel zit !!

Ondertussen vorderen de kunstwerken en als iedereen klaar is, maken Maura en ik buiten een kleine expositie, zodat iedereen even elkaars kunstwerk kan bewonderen. Zelfs Khan, de taxichauffeur, komt even kijken.

Dus dit was mijn gouden randje, een superleuke les, waarbij de meiden echt aan het denken gezet werden. Maura is een hele goede lerares en het is leuk om haar aan het werk te zien. Daarna de kleine expositie waarbij iedereen reuze trots is op zijn eigen kunstwerk. En dan als toetje het weerzien van een oud-leerling van Prayrona-1, de allereerste school van Reena, wat wil een mens nog meer …