We worden met de nodige egards ontvangen, twee schattige meisjes maken een rode stip op ons voorhoofd, hangen een fikse bloemenkrans (waar we bijna krom van gaan lopen) om onze nek, er wordt op een schelp geblazen, we lijken wel een koninklijke delegatie.
Vooral Reena is helemaal in de wolken met ons bezoek, ze vertelt wel duizend keer hoe trots ze op me is, terwijl ik dat juist op hen ben en dat vertel ik haar dan ook. Twee mensen die zoveel over hebben voor de arme kinderen in de sloppenwijken, ik kan makkelijk praten, ik ga volgende week weer terug naar mijn luxe westerse leventje ! Ik heb zoveel bewondering voor Ashit en Reena.
We drinken thee en informeren naar het harmonium wat we vier jaar geleden gedoneerd hebben. 'Toevallig' staat het in dit gebouw en natuurlijk wil muzieliefhebber Wilbert dat wel eens even proberen. Hij krijgt er zowaar nog geluid uit ook, al is de coordinatie wat lastig, met een hand lucht pompen en de andere hand spelen. Ashit kijkt lachend toe.
We geven Ashit en Reena het prachtig beschilderde laken uit Scharendijke. Ze zoeken er gelijk een mooi plekje voor en zijn er helemaal blij mee. De kinderen worden uit de les getrommeld om te poseren voor het doek, helemaal leuk !
Daarna gaan we naar de oudere kinderen om daar onze Jip & Janneke les te doen. Nou ja, oudere kinderen, het blijkt dat de jongere broertjes en/of zusjes dan ook meekomen, dus er zitten meer jongere dan oudere kinderen. De ouders zijn vaak uit werken, dus de oudere kinderen moet dan voor de jongere zorgen en als de oudere dan naar school toe willen, zal het jonge spul dus ook mee moeten. Natuurlijk helemaal niet erg, want hoe jonger in de schoolbanken, des te beter het is !
Ze luisteren braaf (nou ja, de meeste dan en kijken vol bewondering naar onze foto's uit Nederland.
Na het verhaal trekken we het 'blikgooien' uit de tas en de chaos lijkt wel compleet. Natuurlijk wil iedereen eerst gooien en er dreigt een kleine oorlog uit te breken, totdat Reena ingrijpt. Min of meer om de beurt gooien de kinderen en het is feest. Ze vinden het geweldig. Ook wij genieten volop, waren de kinderen eerst nog wat verlegen ent terughoudend (waarschijnlijk nog niet veel of nog nooit een westerling gezien) en nu komen ze helemaal los. Fantastisch.
Reena vertelt ons dat er ook 5 doofstomme meisjes naar school komen. Ze proberen ze zo goed als kan op te nemen in het normale schoolritme. Een fantastisch initiatief, mensen met een handicap hebben een verre van volwaardig bestaan in India en dit initiatief zorgt voor wat meer begrip van de kinderen voor andere kinderen met een handicap.
Hierna lopen we door naar een ander deel van het gebouw waar het prevocational programma draait. Oudere kinderen leren hier een beroep of ambacht, waarmee ze later geld kunnen verdienen. We worden verrast door wat we zien, een kleine ruimte helemaal vol met veelal vrouwen die les krijgen in patroontekenen ! Er blijkt dus een enorme behoefte te bestaan voor dergelijke lessen, ook onder de (jong) volwassenen. Wat zou het mooi zijn als deze vrouwen wat onafhankelijker van hun man zouden zijn, wat meer eigenwaarde zouden hebben, dit programma is een eerste stap in die richting ! We gaan zeker praten met Reena en Ashit hoe we dit verder uit kunnen werken.
Reena stelt voor om ook hier het blik-gooi-spel te doen. En het is fantastisch, wat hadden de vrouwen een lol ! Het is weer eens wat anders dan wassen en eten koken, de meeste vrouwen kwamen waarschijnlijk voorheen nooit hun huis uit. We hebben enorm gelachen, wat een pret.
Hierna door naar de ruimte voor de jongens van ca 8 tot 12 jaar. Tijd voor onze Jip & Janneke les hebben we helaas niet meer, maar de spelletjes doen het ook hier goed.
Ondertussen is er zoveel pret, dat zelfs mr. Khan over het hek staat te gluren wat er toch allemaal aan de hand is. Als we naar buiten lopen, zien we dat er zelfs mensen op het dak van gebouwen staan om een glimp op te vangen van onze pret.
Eigenlijk is dit hele bezoek één groot feest geworden. We hebben iedereen de Nederlandse vlag op zijn of haar wang geschilderd, zelfs de vrouwen stonden in de rij voor een vlaggetje op de wang. Weer binnen zien we een enorme poster hangen van de keukenhof !
Ashit glundert helemaal als hij de poster aan ons laat zien. Een stukje Nederland in India, de keukenhof, het laken uit Scharendijke en niet te vergeten de hele inrichting gesponsord door onze stichting ! Want zonder de hulp van onze donateurs had de school er misschien wel niet eens geweest.
De inrichting is nog niet helemaal klaar. Zo zijn er nog geen schoolbankjes, deze zijn wel besteld, maar moeten nog afgeleverd worden. Gelukkig is er al wel een waterfiltersysteem, waardoor er schoon drinkwater is.
het aquaguard filter in de keuken
Er zijn matten gekocht waar de kinderen op zitten, er zijn ventilatoren aangeschaft (echt onmisbaar in dit klimaat), verlichting, er hangen schoolborden, er staan kasten om het materiaal in op te slaan, er hangt een prachtige kaart van India, ze zijn al een eind op weg. Het budget van Rosalie is berekend op lunch voor 30 kinderen, maar inmiddels komen er al 79 kinderen naar school. Morgen gaan we bij Reena en Ashit langs om te praten over de wensen en ideeen die ze nog hebben, wellicht kunnen we de lunch voor de overige 49 kinderen verstrekken en we denken graag mee. We hebben al een heel lijstje opgesteld met ideetjes die we willen bespreken. De school is nog maar drie weken open en is er echt al een hoop werk verricht ! Morgen praten we verder !
is een schoenenkast een goed idee ?
Ondertussen is het eind van de middag en rijden we met de taxi weer richting de stad. De kinderen uit de buurt rennen onze taxi achterna.
Het lijkt wel het credo van deze trip te worden, maar hou het ook voor vandaag maar op 'moe maar voldaan'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten