Vandaag gaan we naar de Prayrona-3 school in Kestopur. Het
taxiritje erheen is leuk omdat de stad zo vol is van Diwali (dat is morgen). De
stad bruist gewoon. Overal is het druk met winkelende mensen, die nog even op het
laatste moment hun Diwali-kado’s in huis willen halen en overal wordt de
laatste hand gelegd aan de Diwali-pandal, de goden worden opgeschilderd en de
laatste lichtjes opgehangen. Maar dit zou India niet zijn, als het ook niet met
veel lawaai gepaard gaat. Muziek schalmt, nee schelt uit de luidsprekers …
 |
| binnenkort wordt ze onthuld !! |
Bij Reena en Ashit is het gelukkig redelijk rustig. De
kinderen zitten al op ons te wachten. De ‘special education teacher’ is er ook,
hij werkt met een aantal slechthorende kinderen, maar hij geeft ook een paar
kinderen les die om andere redenen speciale aandacht nodig hebben. Het is een
fijne man die veel rust uitstraalt, erg geduldigd is en hij kan goed met de
kinderen overweg. Als we binnenkomen is hij met Akash aan het werk, deze jongen
is bijna helemaal doof.
Vandaag willen we met de kinderen een tekening maken met
zowel gekleurde plastic stikkers (die ze zelf op vorm mogen knippen) en met
potlood of viltstift. De vellen gekleurde stikkers hebben we van Bosman Reklame
uit Rotterdam gekregen, het is voor hun afval, maar hier kunnen we het goed
gebruiken!
 |
| Suma helpt de kleintjes |
Er zit deze keer weer een heel bijzonder meisje bij. Vorig jaar
hebben we Akash al ontmoet, de jongen met helblauwe/groene ogen, dit jaar is
Dolly nieuw. We vragen ons af of dit wel haar echte naam is, maar goed, dat is ook
weer niet zo belangrijk. Dolly is een schat van een meisje en vliegt me gelijk
om mijn nek. Ze is nieuw op school en komt nu een maand of drie. Haar moeder
wilde haar verkopen, ze heeft geestelijk een achterstand … Nadat ze nu een paar maanden bij Reena en
Ashit wordt opgevangen, hebben haar ouders hun gedachten veranderd. Gelukkig
maar.
 |
| Dolly |
De opdracht van vandaag is even wennen voor de kinderen,
maar als ze eenmaal doorhebben wat de bedoeling is, worden er de mooiste
werkstukjes gemaakt. Een aantal jongens
komt wat later binnen, maar ze pakken gelijk de draad op. De kleintjes worden
door ons geholpen, maar ook Reena en Suma helpen een handje mee. Super!
 |
| zijn inspiratie is even op ... |
Uiteindelijk hebben we een aantal prachtige werkstukjes bij
elkaar en zijn we apetrots op onze kids!
Aan het eind van deze les krijgen de kinderen te eten,
waarna ze weer huiswaarts keren. Een aantal kinderen kunnen niet zelfstandig
naar huis en worden met het busje thuis gebracht. Het is dolle pret als wij ze
uitzwaaien.
 |
| Dolly en Akash, prachtige kindjes !! |
Suma heeft voor ons een eenvoudige lunch gemaakt, maar wat
heet, eenvoudig ? Het bestaat altijd nog uit vijf verschillende gerechtjes,
noem dat maar eenvoudig. We worden hier altijd hartstikke verwend! Tijdens het
eten vragen we altijd honderd uit over India. Veel dingen begrijpen we niet en
dan is het fijn dat Reena dat uit kan leggen.
Zo horen we elke nacht iemand op een fluitje blazen, zo’n
scheidsrechtersfluitje. Het begint zo om een uur of 12 en het gaat de hele
nacht door. Soms houdt hij je uit je slaap, maar soms is hij verder weg (of
slaap je vaster) en heb je er geen erg in. We hebben echt geen idee wat of wie
dat kan zijn. Reena legt uit dat het een soort buurtwacht is, hij houdt alles in
de gaten en voorkomt dat er rare dingen gebeuren ’s nachts. Omdat hij betaald
wordt door de mensen die er wonen, blaast hij op een fluitje, zodat iedereen
kan horen dat hij er ook daadwerkelijk is … en daarom zijn wij allemaal zo gek
op India J.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten