Natuurlijk weten wij ondertussen dat als je naar India gaat, je kan plannen wat je wilt, maar dat dat altijd anders wordt. Het is de ergernis van het land, maar tegelijkertijd ook de charme. Je moet je westerse hoofd even omschakelen om te kunnen genieten van het onverwachte wat altijd weer op je afkomt.
Deze keer werden we al 'verrast' voordat we uberhaupt vertrokken waren ! Afgelopen donderdag kregen we een verontruste email van Rosalie. Haar moeder (91 jaar) is erg ziek en haar broer had gevraagd of ze naar huis wilde komen. Natuurlijk (en gelukkig) twijfelde ze geen moment en zat ze 's avonds al in het vliegtuig op weg naar Amerika. Ondertussen heeft ze ons al laten weten dat de situatie omtrent haar moeder 'stabiel' is, verder weten we (nog) weinig.
Maar goed, zonder 'steun en toeverlaat' zag Calcutta er ineens heel grijs, grauw en onvriendelijk uit. Van een eindje dan ... zo voelden we ons tot gisteren. Nu we er vandaag zijn en hartelijk ontvangen zijn door Mehtab en mr. Khan, nu we Reena, Ashit en Champa al telefonisch gesproken hebben ... komt de warmte gelukkig terug. Al missen we de bruisende energie van Rosalie enorm. We voelen ons een beetje als kleine kinderen die ineens zonder zijwieltjes moeten gaan fietsen. We hopen dat we over 2,5 week kunnen roepen : “Kijk mama, met losse handjes !!”.
We staan er dus alleen voor, Rosalie had al een soort schema gemaakt wat we allemaal konden doen, alsof ze een voorgevoel had voor wat komen ging. Met dit schema aan de hand plannen we nu maar dag bij dag en zien we wel wat er op ons afkomt. De kerstles voor volgende week hebben we aardig voorbereid, maar verder kunnen we onmogelijk haar plaats innemen. We weten dat Ashit en Reena ons gaan helpen, dus al met al zal alles wel op z'n pootjes terecht komen. Morgen gaan we eerst naar Prayrona 2, we hebben van de vorige keer nog diverse spelletjes liggen (ezeltje prik, ballen gooien, zaklopen) dus we gaan er morgen maar een feestje maken ! Dinsdag gaan we met Champa op pad en dan worden wij zelf 'vermaakt', woensdag zien we weer verder. Dat is / lijkt nu nog heel ver weg in ieder geval.
Vanmorgen dus aangekomen, 62 kilo bagage in het ruim, 13 kilo handbagage en alles is zowaar aangekomen! Mehtab en mr. Khan (met z'n nieuwe oude taxi) stonden op ons te wachten, in het hotel was er ook gelijk herkenning, we voelden ons gelijk weer welkom. Na wat geslapen te hebben, eerst maar even de positieve zaken van de stad Calcutta opgezocht, mangojuice (jammie) en fresh lemon soda bij Blue Skye, taart bij Flurys, boeken snuffelen bij Oxford, even de (enige) supermarkt in met Mehtab, die nog nooit in een supermarkt geweest was, hij keek zijn ogen uit ! En straks gaan we bij Fire & Ice eten. Vandaag is het een beetje vakantie voor ons ...
Morgen richting de kids van Dakshindari, ik weet zeker dat het positieve gevoel dan weer helemaal terug zal zijn. Het is wat ons altijd hier naartoe trok en trekt, de kinderen uit de sloppenwijken. Zien hoe ze genieten om naar school te mogen gaan, zien hoe ze genieten van het maken van een kleurplaat ... we hebben er weer helemaal zin in !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten