Kerst in Dakshindari

Shanda

Vandaag vieren we kerst met de kinderen van Prayrona 2 in Dakshindari. De taxi is helemaal afgeladen, een doos vol kerstmutsen, een flinke kerstboom, een tas vol kerstkadootjes ... mr. Khan weet niet wat hij ziet, maar het past er allemaal ruim in.

Als we aankomen worden we (weer) hartelijk ontvangen. De oudere dames zijn er vanmorgen niet, die moeten oefenen voor het toneelstuk van aanstaande zaterdag (2e kerstdag). Er is ook maar één lerares en samen met het gemis van de oudere meiden, zijn de jongere kids erg ondeugend en erg druk. Er is bijna geen controle over te krijgen vanmorgen ! Gelukkig lukt het af en toe een beetje We beginnen met het kerstverhaal over Kabbi, een klein geitje dat zo graag een keer de slee van de kerstman wil trekken. En om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk lukt dat natuurlijk ! Een verhaal dus met een happy end.


Daarna de kerstmutsen en rendiergeweien op en aan de knutsel. Er worden weer de mooiste kersthangers gefabriceerd, die uiteindelijk allemaal op wonderbaarlijke wijze in de boom terecht komen.


Zonder hulp van wie dan ook hangt de boom op een gegeven moment tot boven toe vol, terwijl deze kids heus zo groot niet zijn ! Maar al rekkend op hun tenen, lukt het blijkbaar wel.


Het is zo gezellig druk dat de hele buurt uitrukt om een kijkje te komen nemen in de school. Ashit doet uiteindelijk de deuren maar dicht, al die pottekijkers, dat leidt alleen maar nog meer af voor de kinderen. En inderdaad, al snel keert de rust (een beetje) terug.

Dan ineens een hoop rare geluiden buiten, het lijkt wel of er wordt gevochten. Ik ga kijken en zie Shanda 'mijn meisje' buiten op de grond liggen, ze wordt omhoog getrokken door haar moeder. Shanda komt nauwelijks meer naar school, moet meestal met haar moeder mee uit werken. Deze keer wil haar moeder dat ze wel naar school gaat (waarschijnlijk omdat wij er zijn en er misschien iets te halen is), maar Shanda heeft één van haar driftbuien. Er wordt dus niet gevochten, Shanda haar moeder probeert alleen maar haar dochter de school in te krijgen. Het arme kind, haar vader altijd dronken, zelf moet ze mee uit werken (vuilnis uitzoeken op bruikbare dingen) en onlangs is haar zwangere zusje overgoten met kerosine en in de brand gestoken door haar echtgenoot. Haar zusje (en het kindje) heeft dit niet overleefd. Reena en Ashit hebben nog aangeboden om aangifte te gaan doen bij het politieburo, maar de dader had de familie al omgekocht. Moorden kan hier blijkbaar ongestraft. Het zijn van die verhalen waar je intens verdrietig van wordt.

Even weet ik niet wat ik moet doen, maar even later besluit ik toch naar Shanda te gaan. Ik weet dat ze me mag en ik probeer haar te kalmeren. Beetje bij beetje lijkt dit te gaan lukken en even later komt ze de school binnen, wel samen met haar moeder, alleen durft ze niet. De boom hangt inmiddels al vol, maar samen maken we nog een nieuwe kerstversiering en ze lijkt wat te ontspannen. Even wordt ze weer het energieke meisje zoals we haar kennen, Shanda die van enthousiasme niet weet hoe blij ze moet zijn en hoe hoog ze moet springen. Trots poseert ze voor de kerstboom. Maar ze is niet meer 'het meisje van voorheen' en verliest haar moeder niet uit het oog. Het doet pijn hoor, 'mijn' Shanda zo te zien.

Na de lunch, krijgt iedereen dan zijn langverwachte kerstkadootje, we hebben kleurboeken en potloden/viltstiften voor ze gekocht. De meeste zijn beduusd, van mij krijgen ze een kleurboek en dan van Erik óók nog viltstiften ? Dat is wel erg veel !


Als we later weer met kerstboom en al in de taxi zitten, tuteren onze oren nog na, wat kunnen 50 (kleine) kinderen toch een herrie maken. Maar ook genieten we na, want het was weer een klein feestje hoor.

Terug in Sudderstreet lunchen we en op weg naar New Market zie ik een leuke tas hangen, 'gewoon' een soort boodschappen tas hoor, niets bijzonders, je ziet dezelfde bij elk winkeltje/kraam. Gevraagd wat ze kosten, 350 roepies, ja ammehoela, het zal wel, dus ik loop beledigd door. Maar hij komt achter me aan (ik had niet anders verwacht). Nou ja, ik kan er een heel verhaal van maken, maar die man is denk ik wel 500 meter achter ons aan blijven lopen met elke keer een ander bod en tegenbod en uiteindelijk ging HIJ overstag ... erg grappig om te doen, ik krijg nog eens lol in dat onderhandelen (uiteindelijk hebben we 150 roepies betaald).

Daarna doen we (met onze nieuwe tas) nog wat boodschappen in New Market (ofwel, we laten ons deze keer eens goed afzetten ..). Tot onze verrassing loopt er ineens een kudde geiten op ons af, midden in New Market. Het was wel bij de 'vleesafdeling', zie links op de foto het 'lot' van deze kudde. Jullie begrijpen nu ook gelijk dat je in Calcutta al snel vegetarier wordt ... het is daar zo verschrikkelijk ranzig !!


Hierna lekker op het gemakkie terug naar het hotel. Morgen zowaar een vrije dag, dus we hebben geen haast, moeten niet persé nog iets regelen, hoeven nergens op een bepaalde tijd te zijn, geen telefoontjes te plegen ... heerlijk !