Naar Dakhindari !

Mijn hotelletje is werkelijk leuk en gezellig en toch ook wel heel Indiaas. Het personeel denkt inmiddels dat ik perfekt Bengali spreek, want ze beginnen tegenwoordig hele verhalen tegen me. Of ze denken dat ze zelf perfekt Engels praten, dat kan natuurlijk ook … Maar goed, ik lach als zij lachen en knik als zij knikken, al realiseer ik me dat dat ook wel eens mis kan lopen.

Gisteren kregen we schone handdoeken, best lekker na 4 dagen. Maar toen ik ze zag, wist ik al dat het mis moest gaan, ze waren werkelijk nieuwer dan nieuw. Het prijsstikkertje zat er nog op. Maar ze werden gebracht met een glimlach van oor tot oor, zo trots waren ze, zeg dan maar eens gelijk dat je ze niet wilt, omdat ze nog geen vocht opnemen… Tegen beter weten in, heb ik ze vanmorgen toch geprobeerd en inderdaad, het gaat hem gewoon niet worden, ze nemen niet eens slecht vocht op, ze nemen helemaal geen vocht op. Dus ik vanmiddag in mijn beste Bengali  naar de jongens om uit te leggen dat dit niet werkt en dat ik ‘oude’ handdoeken wil. Hij kijkt me onbegrijpend aan .. oude ?? Zijn deze dan niet mooi, ja ze zijn prachtig, maar dat is het probleem niet. Uiteindelijk doet hij toch maar wat ik vraag en brengt hij een ‘oude’ handdoek … dit wordt dus waarschijnlijk een terugkerend ritueel de komende twee weken.

Maar het zijn lieverds hier, werkelijk waar !!

Maar goed, het gaat natuurlijk eigenlijk over vandaag. Vanmorgen vroeg op, ’s nachts niet zo goed geslapen, want er waren weer veel feesten/puja’s/parades voor een hindoe-festival ter aanbidding van de zon. Waarom ze dat dan doen als het donker is, weet ik ook niet, maar ze hebben me geweldig uit mijn slaap gehaald. Dus min of meer gebroken begin ik de dag. Daarnaast raken mijn neusholtes ook verstopt, wat helaas ook de nodige energie kost.

Met de taxi rijden we naar de Dakhindari sloppenwijk, we zijn deze keer met zijn vieren, Rosalie, haar twee vriendinnen en ik. Dakhindari is altijd leuk om naar toe te gaan, waarom het leuk is om naar een sloppenwijk toe te gaan, weet ik eerlijk gezegd eigenlijk niet, maar het is er gemoedelijk en de kinderen ken ik inmiddels aardig goed. Als we aankomen, kijken de vriendinnen van Rosalie hun ogen uit, dit is best even confronterend en ik realiseer me ineens hoe ik hier al aan gewend ben geraakt.

In school worden we hartelijk ontvangen, we krijgen allemaal een krans om en krijgen bloemetjes over ons hoofd gegooid. Hier een foto, eindelijk een foto van mezelf (dat is namelijk erg lastig als je alleen reist), dus hier voor iedereen zichtbaar dat ik het goed maak.

de nieuwe wateraansluiting !!!

Vandaag gaan we schilderijtjes maken, eerst maken de kinderen een kleine tekening en daarna lijmen ze ‘ijsstokjes’ naast de tekening. Het koordje om het op te hangen, hebben we gisteren al voorbereid, want dat is best een gepriegel … Het duurt eventjes en bij de kleintjes gaat het uiteraard wat langzamer dan bij de ouderen, maar uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen schilderijtje !

Shanda is er ook, ik zie ze gelijk zitten bij binnenkomst. En o, wat ziet ze er goed uit. Ik weet nog wel van vorig jaar (of misschien twee jaar terug), toen was ze echt helemaal verward en zag ze er slecht uit, maar gelukkig stralen nu haar ogen weer. Ashit vertelt me dat ze niet altijd naar school komt, omdat ze van haar moeder mee moet uit werken (ze zoeken de vuilnis uit op verkoopbare dingen). Haar vader is altijd dronken, dus draagt niet bij aan het huishouden. Maar goed, als ze kan, komt ze gelukkig. Het deed me goed haar zo te zien !


Als we buiten staan, vertelt Ashit me dat hij graag het stukje ‘land’ naast het schoolgebouw zou willen kopen. Als dan straks de nieuwe P2 school er staat, kan er een mooi schoolplein(tje) van gemaakt worden, zodat de kinderen wat meer ruimte op de begane grond hebben en de kleintjes er veilig kunnen spelen. Ik beloof hem te kijken wat we kunnen doen.

dit stukje zou Ashit graag gebruiken als 'schoolplein'
(op de achtergrond de school, die binnenkort gesloopt wordt)

Als we de school verlaten, uiteraard uitgezwaaid door iedereen, doen we nog een klein rondje door de sloppenwijk. Altijd mijn favoriet, iedereen is er zo aardig en niemand wil wat van je, het gevoel is moeilijk te omschrijven, ‘ga eens mee’, zou ik zeggen.

Op weg in de taxi terug gaan we nog even langs de fair trade fair. Vandaag is het de laatste dag en de twee vriendinnen van Rosalie willen graag nog even kijken. Maar eigenlijk zijn we allemaal stuk, het is vandaag erg warm en het is al halverwege de middag, onze magen knagen na een vroeg ontbijt. Gelukkig is de fair zo groot nu ook weer niet en een uurtje later zitten we weer in de taxi op weg naar ‘eten’!

Ik ben uiteindelijk half 5 terug op mijn stek, ik ga eerst lekker douchen (heerlijk zo’n oude handdoek!) en duik even mijn bedje in ...